Vanuit het niet zo zonnige Christchurch weer een reisverslag! Wel even een hele omschakeling hoor van Bali naar Nieuw-Zeeland. En dan doel ik dit keer niet zo zeer op het tijdsverschil, maar vooral op de temperatuur, de rust in het verkeer, de totaal andere omgeving en de enorme verschillen in prijzen hier! Maar voordat ik hier op in ga neem ik jullie eerst even mee naar mijn laatste dagje Bali.
De laatste twee dagen Bali waren een beetje lastig, we waren moe, wisten dat we bijna weg moesten en hadden eigenlijk geen zin om nog meer tempels te bekijken, dus ja what to do? De laatste dag besloten om in de taxi te springen naar Jimbaran beach om te kijken of we daar nog iets gaafs konden doen en dat konden we! We hebben heerlijk gebodyboard! Het was de eerste dag die week dat er goede golven waren, en het was werkelijk waar het mooiste strand wat ik heb gezien in Bali. Bodyboarden is echt cool en snel te leren! Het is eigenlijk een beetje surfen voor beginners (en watjes die het surfen op die hoge golven toch nog wel eng vinden ;-)).
Rond 5 uur zijn we naar het vliegveld gegaan waar we dan eindelijk ons volgende avontuur tegemoet gingen. We moesten lang wachten voordat we konden inchecken en toen de incheckbalie openging begon mijn soloavontuur;-). Pap en ik hadden voor de vlucht naar Nieuw-Zeeland namelijk een aparte vlucht (wegens wat logistieke problemen;-)). Ik vloog met Jetstar airlines naar Sydney en daar moest ik overstappen op Emirates naar Christchurch. En pap vloog met Garuda Indonesia en air New Zealand. De eerste vlucht vertrok met bijna 2 uur vertraging door twee mensen die niet op kwamen dagen, maar dit was voor mij wel relaxed want nu hoefde ik op Sydney nog maar een uurtje te wachten inplaats van 3 uur! Eenmaal op Sydney geland begon mijn grote angst: de security passeren van het o zo strenge Australië. Ik weet niet of jullie het programma border security Australia kennen, maar daar zie je hoe streng ze kunnen zijn en hoeveel ‘rare’ gevallen er zijn, dus ik was een beetje bang:p vooral door mijn medicijnen. Ik moest eerst langs een gewone douane; tas door een scanner + ik door een scanner – er ging gelukkig niets af dus ik stond weer rustig op mijn spullen te wachten tot ik aangehouden werd. Slik, was dit het dan? Of ik mee wilde werken aan een of andere sample check, en als ik niet mee wilde werken had ik een probleem. Nouja, tuurlijk meneer… Ik werd helemaal gescand met een soort van stijltang met een wit velletje erop. Toen hij uitgescant was ging het witte velletje in een computer en moesten we wachten op het eindoordeel….. Er verscheen een groen scherm en ik was goedgekeurd;-) Jeuj border security australia overleefd! Na het ophalen van mijn boardingpass even lekker een bak koffie gehaald en rustig gewacht tot ik kon boarden: op naar NZ!
De vlucht naar NZ was prima, ruime plekken, lekker eten en leuke filmpjes op het schermpje voor m’n neus! En ongeveer 3 uur later vloog ik dan over NZ heen. Ik zag al gelijk super veel bergen met sneeuw op de toppen. Veel water, een prachtige sunrise en ik kreeg gelijk kriebels! Spannend!!! Maar eerst nog door de border security van NZ heen zien te komen. Eenmaal geland moest ik eerst met mijn uitgebreid ingevulde aankomstkaart naar de douane, daar werd alles wat ik had ingevuld gecheckt (nadat ik samen met nog 200 andere toeristen een uur heb moeten wachten). Er werd echt van alles gevraagd (net zoals bij de echte border security op tv): waar ga je heen? Wat ga je doen? Met wie? Hoelang? Waarom? Vervolgens moest ik aansluiten in de volgende rij (weer samen met de 200 andere toeristen) om nog een keer dezelfde aankomstkaart en dezelfde vragensessie te doorlopen. Daarna kon ik aansluiten in de volgende rij (weer met AL de toeristen) om alle bagage door een X ray te laten gaan en fjieuw mijn koffer hoefde niet helemaal uitgepakt/uitgeplozen en doorzocht te worden. Ik had de border security 2.0 ook overleefd! Dus bijna 2 uur na landing kon ik dan eindelijk papa weer ontmoeten in de aankomsthal.
Met een taxi zijn we naar ons eerste gastgezin gegaan om even bij te komen en te acclimatiseren en men wat is NZ duur. Helemaal als je Bali gewend bent. Waar je in Bali een hele dag werd rondgereden voor 30€, moesten we hier voor een ritje van 20 minuten 50(!!!!!) € betalen. Slik. Dus mijn advies voor diegene die ook nog in NZ gaan reizen, en ook voor mezelf, neem geen taxi’s hier;-).
De eerste twee dagen in Nieuw-Zeeland hebben we het rustig aan gedaan en hebben we een beetje bij kunnen rusten en op kunnen laden voor onze reis door NZ. Vandaag zijn we naar het centrum van Christchurch gegaan en werden we toch wel een beetje overvallen door de schade en impact die de aardbeving van 2011 hier heeft achtergelaten. Heel veel huizen en gebouwen staan leeg, zijn half ingestort, geen ramen meer, planken voor de deuren. Het centrum bestaat uit winkels die allemaal in zeecontainers zijn gevestigd. Er is eigenlijk alleen maar laagbouw en alle hoge flats/gebouwen staan leeg wegens instortingsgevaar. Kerken zijn geruïneerd en half ingestort. Dus het was nogal een armoedig aanzicht en wij vonden het best heftig om te zien, dat drie jaar na een aardbeving de schade nog steeds zo erg zichtbaar was. We hebben een museum bezocht over de aardbeving van 2011 en wat rondgelopen en vervolgens op het strand van New Brighton lekker gegeten en een biertje gedronken. Morgen begint onze roadtrip dan echt want om 11 uur kunnen we onze campervan ophalen en kunnen we lekker gaan touren, leren om aan de linkerkant van de weg te rijden en alle rotondes linksom te nemen, dat wordt nog wat….:P
Mijn volgende reisverslag zal dus waarschijnlijk iets spannender zijn wat inhoud betreft, maar ik kon jullie mijn border security avontuur toch niet onthouden;-). Geen idee wanneer ik weer WiFi zal hebben ook, dus wanneer mijn roadtrip avonturen online komen is nog een verrassing! Nu weten jullie in ieder geval dat ik nog leef, met mijn medicijnen alles goed gaat en ik heeeel erg aan het genieten ben!
See ya!